Een miljoen scooters

Maandag begint eigenlijk onze eerste vakantiedag. Lekker opstaan om 04.45 om na het uitstekende ontbijt met een privé chauffeur van Jakarta naar Bandung gebracht te worden.
Oorspronkelijk hadden we geen extra tussenstops gepland maar bij nader inzien zijn we toch nog
langs het "Mona's", het Nationaal Monument in Jakarta en naderhand een theeplantage met fabriek binnengewipt. Uiteraard zou ik al bijna willen zeggen met de nodige extra Roepia's.
Ook hier geld "voor niets gaat niets".
De weg en met name het verkeer door het centrum van Jakarta is niet normaal. Dachten we dat Cairo en Bangkok erg waren, Jakarta verslaat alles. Duizenden scooters, toeterende auto's, mensen met paard en wagen, alles wat ook maar kan rijden en lopen schijnt naar het centrum te gaan. De smog en het lawaai voerde dan ook de boventoon.
Maar na dik twee uur centrum eindelijk op weg naar Bogor, de Botanische tuin.
Deze prachtige mooie tuin kent vele in - en uitheemse planten, bomen, vlinders en vleermuizen.
De mooi aangelegde vijvers met lelies, bladeren met een doorsnede van ruim een meter, kent z'n weergave niet. Na dit natuurgebied gaan we op pad, via de Puncak Pas, naar Bandung.
De weg is een lange sliert van auto's, vrachtverkeer en wederom scooters. Als passagier is het aan te bevelen door de mooie natuur en vergezichten, als chauffeur iets om snel te vergeten.
Bijna bij de top bezoeken we de eerder vermelde theeplantage en het "bekende" restaurant met de mooie uitzichten. In de namiddag bereiken we Bandung en we hebben er in totaal 10 uur over gedaan om 200 km af te leggen.
Wat blijkt, de chauffeur kent het adres niet van ons hotel. Paniek bij hem, voor ons niet, wij hoeven immers niet nog de hele weg terug. Na wat rondrijden, zonder "navi", drie keer dezelfde straat en de diverse telefoontjes bereiken we ons hotel. De dag zit erop en na het eten gaan we naar bed.
Dinsdag wederom vroeg uit de veren. We zitten om 6 aan het ontbijt. Op het programma staat de Kawah Putih, een kratermeer van de vulkaan Gunung Patuha. Het meer is heel erg zwavelhoudend en heeft dan ook een zeegroene kleur. De vulkaan heeft nog een opening aan de zijkant, we hebben ervoor gestaan maar de dampen waren zeer giftig.
Via diverse theeplantages, aardbeienvelden (strawberry fields), bosuienvelden en sawa's komen we aan bij het meer van Patangan. Dit is een trekpleister voor de inwoners van Bandung.
Op de terugweg, aardbeien plukken en inkopen doen voor morgen: de treinreis naar Yogyakarta.