Athabasca Glacier

We willen vandaag naar het Icefield Centrum gaan om de gletsjer te gaan bekijken want ze hebben goed weer gemeld. Het valt dan ook erg tegen als het bij het opstaan erg bewolkt is en af en toe regent. We vertrekken toch maar in de hoop dat het nog opklaart. We gaan op weg zonder te eten, dat doen we onderweg wel. Aangezien het pas 6:30 uur is hopen we ook veel wild-life te zien. In het begin zien we geen dieren en dat valt dan ook erg tegen maar opeens ziet Leo een bruine beer op een heuveltje staan scharrelen. Hij stapt uit de auto om de beer te fotograferen, auto's zijn er toch nog niet op de weg. Terwijl hij midden op de weg naar de bruine beer staat te kijken komt er vanachter een zwarte beer uit de struiken te voorschijn. Ik zit in de auto en zie het allemaal gebeuren. Leo heeft het niet in de gaten en ik roep dat er van achteren ook een beer komt. Leo schrikt en rent naar de auto maar de beer schrikt gelukkig ook en rent terug het bos in. In de auto zitten we nog te bekomen van de schrik, zien we de zwarte beer weer terug komen en rustig alsof er niets aan de hand is de straat oversteken om op hetzelfde heuveltje te gaan eten. De bruine beer heeft inmiddels het hazenpad gekozen.
Dit zijn dan beer nummer 8 en 9. We zetten de auto op een bruggetje van de Whirlpool River en gaan ontbijten. Hierna gaat het verder naar de Sunwapta Falls want die liggen op onze route richting het Icefield. Sunwapta is een uitdrukking uit de indianen taal en betekent " turbulente rivier" . Nou hij doet zijn naam eer aan en is zeer zeker erg turbulent. Het weer wil niet echt opklaren vanmorgen maar we rijden toch maar verder naar het Columbia Icefield. Dit is de grootste ijsvlakte ten zuiden van Alaska. Het is gevormd in de laatste ijstijd en heeft een oppervlakte van 325 vierkante kilometer en is op sommige plekken 365 meter dik. Iedere winter groeit de gletsjer 70 meter terwijl hij in de zomer 80 meter smelt. Het is dus een kwestie van tijd dan zal hij verdwenen zijn. De bomen die hier nog groeien zijn maar een goeie 2 meter groot, terwijl ze wel 300 jaar oud zijn. Het groeiseizoen duurt hier dan ook maar 60 dagen. We gaan met een speciale sneeuwbus de gletsjer op. Het is boven op de gletsjer ongeveer 3 graden maar als je bedenkt dat het er ook 50 graden onder nul kan zijn dan is het vandaag redelijk "warm". Maar er waait een aardige koude wind boven en na 20 minuten zijn we blij als we weer warm in de bus kunnen zitten. Het is wel een heel bijzondere ervaring om in zo'n koud winters landschap te kunnen rond lopen waar helemaal niets meer groeit.
Onder aan de gletsjer is een meer dat nooit bevriest want het meer wordt gevoed door warmwater bronnen. Op de terugweg maken we nog een wandeling door de
Valley of de Five Lakes (het is onmogelijk om in Canada iets zonder water te doen). Inmiddels zijn de jassen en vesten uit, het is T-shirten-tijd oftewel lekker warm. Het is een mooie wandeling die helemaal door het bos voert. Dit is weer eens iets anders dan ijs en sneeuw. We hebben gisteren een berenbelletje gekocht dat we aan de rugzak hangen. Als we dan door het bos lopen dan rinkelt het belletje, dan horen de beren ons en schrikken niet.
Een paar kilometer voor Jasper ziet Carin plots in de bedding van de rivier een zwarte beer met twee jonkies drinken. Zo heeft Leo zich het altijd voorgesteld, beren op jacht naar vis. De berenteller staat inmiddels op twaalf: 10-2 voor de "zwarte".

We hebben niet altijd internet bij de hand en daarom lopen we soms achter met de verhalen. Verder lezen wij jullie reactie's op onze verslagen graag.