Eerste dag

12 mei 2012
We worden gewekt om drie uur in de ochtend door het alarm van de telefoon. Bij het uitzetten zie ik dat er ook een sms is binnengekomen en ik ga hem checken.
Het is een sms van het worldticketcentrum en het blijkt dat onze vlucht van 7:00 uur is gecanceld.
Volgens Leo moet ik niet in de stres schieten en dat zal ik dan ook maar niet doen. Hij blijft gelukkig heel erg rustig hieronder. We gaan ons douchen en vertrekken richting vliegveld.
Leo is zo slim om niet uit te checken uit het hotel en we houden de sleutel,lekker in onze zak.
Op het vliegveld is nog niemand van Lufthansa aanwezig en de dame blijkt pas om 5:00 uur te komen aan kakken.
De jongelui voor ons in de rij zitten al aardig in de stres want zij gaan hun vlucht naar Los Angeles missen. Wij hebben gelukkig meer tijd. Links en rechts wordt er al aardig geknotterd en we horen nu ook waar de anderen heen vliegen.
Een deel gaat naar Israël, Amerika en wij naar Canada.
Als we aan de beurt zijn worden we omgeboekt naar de vlucht van 10:45 uur en nadat we de koffers hebben afgegeven verkassen we weer terug naar het hotel waar we nog even neer ploffen op het bed.
Tegen negenen gaan we op pad om voor de tweede keer een vlucht te krijgen naar Frankfurt, het inchecken en de pascontrole verloopt snel en na een Starbuckje zitten we in het vliegtuig. Het zal krap aan worden, met de tijd dan. Volgens ons idee hebben we een half uurtje om onze vlucht naar Canada te halen. Het zit niet mee, na de landing taxiet het vliegtuig naar het einde van de landingsbaan, met de bus terug. Toch nog genoeg tijd over, alhoewel, aangekomen bij onze gate blijkt dat we fout zitten. Helemaal terug naar de andere kant van het vliegveld, rennen geblazen dus. Het zit echt niet mee deze keer. Pascontrole en de gebruikelijk taferelen, piepende censoren en de riem moet weer af. Deze horde is gehaald, de gate is binnen bereik maar; wat een afstanden tussen de gates, er lijkt geen einde aan te komen. Compleet buiten adem en aardig onze conditie getest komen we op het allerlaatste nippertje aan bij onze gate. De eerder uitgeprinte boardingcard wordt vervangen door een "echte". Halen we het toch nog? We zijn niet de enige die te laat zijn of niet zijn komen opdagen. Er worden 19 personen gemist. Twee minder nu, we hebben het gehaald . Bezweet nemen we plaats in het middenpad. Nu even letterlijk op adem komen, uitdampen en ons verheugen op wat eindelijk gaat gebeuren.
Canada here we come!!

In het vliegtuig inmiddels de bekende taferelen, dekentje en kussen, hoofdtelefoon, film kijken en boekje lezen. En juppie, iets te drinken. We nemen beiden een watertje en een lekkere wijn. We zijn per slot van rekening op vakantie.
De toch wel lange zit wordt regelmatig aangenaam onderbroken met een hapje en drankje. Onze luchtvaartmaatschappij had beter "FressHansa" kunnen heten, we worden echt overladen met eten en drank. De route naar Canada gaat over het noordelijke halfrond. Duitsland, Denemarken, IJsland, Groenland en over het noorden van Canada. De eerste uren vindt Carin een verschrikking, de tijd gaat echt niet om. Geheel volgens planning landen we iets voor 14.30 lokale tijd in Vancouver.
De paspoort controle verloopt uiterst geregeld, bijna volgens Amerikaans gebruik.
We nemen een taxi richting het hotel en zijn er binnen een mum van tijd op onze kamer. Even snel opfrissen en we gaan op weg naar de haven van Vancouver en Gasttown.
Gasttown is een wijk vernoemd naar " Gassy " een Engelse zeeman die hier het eerste café opende voor de werknemers van de houtzagerij en zijn standbeeld staat op een mooi plekje.Ook staat hier nog een oude atoomklok die nog prima werkt. In de haven liggen een aantal watervliegtuigen die af en aan starten en het is leuk om te zien. Voor ons is dit een heel nieuw fenomeen.
Moe maar voldaan duiken we rond 9:00 uur ons bed in en binnen " no time" liggen we te knarren.