Indianen-roots
Door: Carinenleo
Blijf op de hoogte en volg Carin & Leo
29 Mei 2012 | Canada, Squamish
Deze dag begint grauw en grijs. Eigenlijk is het de eerste dag dat het weer, althans bij het opstaan, ietwat tegenvalt. Maar oké, vandaag staat in het teken van de stad Whistler verkennen. Warm en zonnig weer hoeft niet perse maar is meegenomen. Na het ontbijt gaan we op weg. In Whistler zelf is het nog vrij rustig. Het is een echte wintersport-stad.
Veel liften en aangegeven ski-pisten. Ook wordt je veel herinnerd aan de Olympische Winterspelen van 2010. De stad is er in ieder geval niet slechter op geworden.
Er zijn veel bars, eet- en apres-ski mogelijkheden. Nu de sneeuw voor het grote gedeelte weg is worden de pisten gebruikt door de mountainbikers. Je kunt de fietsen in het dorp huren, met de lift naar boven en dan kilometers lang afdalen. Deze sport trekt dan ook enkele tientallen waaghalzen deze ochtend. In Whistler is ook het aboriginal museum gevestigd. Hier wordt de streek en hun oorspronkelijke bewoners middels een hele mooie documentaire en diverse exposities nader verklaard.
De buurt ten noorden van Vancouver tot aan Pemberton (zo'n 200 km) is het land van de oorspronkelijk bewoners: de Squamish en de Lilwat. Zoals al eerder vermeld lijken ze echt op de ons bekende indianen. Zij vormen echter de onderste laag van de bevolking en wonen in stacaravans of in vervallen dorpen. De kenmerken van deze bewoners zijn dat ze een zijn met de natuur. Al hetgeen ze nodig hebben nemen ze uit haar, waarna ook deze natuur weer wordt bedankt voor de overvloedige gave. Carin heeft in het museum een armband gevlochten van cederhout samen met een Squamish vrouw die van cederhout van alles kunnen maken, manden en babywiegjes. Ook alle borden langs de weg staan in twee talen engels en aboriginal taal. Vandaag is de laatste overnachting, in Squamish, op het vasteland. Morgenvroeg maken we de oversteek naar Vancouver Island. We gaan dan eens kijken of we echt groot wild kunnen spotten: walvissen of orca's. Vandaag een hele dikke beer gezien:
de stand is nu 14-4.
Wellicht is de achterstand te groot voor de "bruine", maar wie weet?
Veel liften en aangegeven ski-pisten. Ook wordt je veel herinnerd aan de Olympische Winterspelen van 2010. De stad is er in ieder geval niet slechter op geworden.
Er zijn veel bars, eet- en apres-ski mogelijkheden. Nu de sneeuw voor het grote gedeelte weg is worden de pisten gebruikt door de mountainbikers. Je kunt de fietsen in het dorp huren, met de lift naar boven en dan kilometers lang afdalen. Deze sport trekt dan ook enkele tientallen waaghalzen deze ochtend. In Whistler is ook het aboriginal museum gevestigd. Hier wordt de streek en hun oorspronkelijke bewoners middels een hele mooie documentaire en diverse exposities nader verklaard.
De buurt ten noorden van Vancouver tot aan Pemberton (zo'n 200 km) is het land van de oorspronkelijk bewoners: de Squamish en de Lilwat. Zoals al eerder vermeld lijken ze echt op de ons bekende indianen. Zij vormen echter de onderste laag van de bevolking en wonen in stacaravans of in vervallen dorpen. De kenmerken van deze bewoners zijn dat ze een zijn met de natuur. Al hetgeen ze nodig hebben nemen ze uit haar, waarna ook deze natuur weer wordt bedankt voor de overvloedige gave. Carin heeft in het museum een armband gevlochten van cederhout samen met een Squamish vrouw die van cederhout van alles kunnen maken, manden en babywiegjes. Ook alle borden langs de weg staan in twee talen engels en aboriginal taal. Vandaag is de laatste overnachting, in Squamish, op het vasteland. Morgenvroeg maken we de oversteek naar Vancouver Island. We gaan dan eens kijken of we echt groot wild kunnen spotten: walvissen of orca's. Vandaag een hele dikke beer gezien:
de stand is nu 14-4.
Wellicht is de achterstand te groot voor de "bruine", maar wie weet?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
